συγκληροδόχος

ο, Ν

αυτός που μετέχει στην ίδια κληροδοσία με άλλους.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + κληροδόχος. Η λ. μαρτυρείται από το 1851 στους Ελληνικούς Ιονίους Κώδικας].